پرسپولیس برنده «داستان مصدومان» است؛آنها بدهایشان را درد آلود و غایب می بینند و استقلال ستون های هجومی اش را.اگر ژوزه فرصت طلب باشد حالا وقت طلب عافیت است

داربی هفتاد و پنج رنگ و بوی ویژه ای دارد؛ طرفین روی قدرت شان مانور نمی دهند بلکه این ضعف حریف است که آنها را نسبت به پیروزی دلخوش می کند.در یک سو پرسپولیس قرار دارد.گران قیمت ترین تیم تاریخ لیگ برتر. تنها  لازم است به زمین تمرین آنها بروید و ببنید چطور به تعداد انگشتان دو دست خودروی بالای نیم میلیارد تومانی در آنجا پارک است. اما همین مجموعه گران قیمت در کمال تعجب، بدترین نتایج تاریخ باشگاه قرمزها را رقم زده. اتفاقی باور نکردنی.

در آن سو استقلال است.تیمی که امضای قلعه نویی در فوتبالش به وضوح دیده می شود.موفق ترین مربی یک دهه لیگ ایران با بازیکنان مورد اعتمادش به استقلال آمده تا آبی ها را پس از وقفه ای چند ساله مجددا قهرمان لیگ کند. اما آغاز آنها هم چندان محکم نبود. فوتبال مبتنی بر سانتر و شوت از راه دور تنها دو پیروزی در دو بازی خانگی مقابل دو تیم قعرنشین برای آنها به ارمغان آورد اما آنهایی که امیر را می شناسند می دانند چگونه با همین سانتر و شوت می تواند یک تیم را تا روز آخر در کورس قهرمانی نگه کند. بنابراین دست کم در روی کاغذ شانس آبی ها برای فتح داربی بیشتر از رقیب شان است.

شاید مهمترین عاملی که در پیروزی استقلال دلالت کند هنر قلعه نویی در دیدار با پرسپولیس است. او هرگز و در هیچ تیمی مقابل قرمزها بازنده نبوده . در شش داربی  ای که مسول هدایت استقلال بوده است سه بار از سد حریف عبور کرده . قطعا این رزومه از روی شانس و اقبال پدید نیامده . رمز پیروزی در داربی را او بهتر از هر مربی دیگری می داند. در تمامی این داربی ها او  تنها یک بار در طول بازی از رقیب عقب افتاد اما آنقدر شجاع بود که با تعویض های هجومی اش موفق شد بازی دو بر یک باخته را سه بر دو ببرد. البته ژوزه هم در اکثر داربی های زندگی اش مرد فاتح بوده است که از این رو می توان این بازی را شطرنج این دو مرد دانست.اگرچه مرد پرتغالی هنوز شناخت کاملی از فوتبال ایران پیدا نکرده است.

زمان علیه مانوئل

محمد رویانیان پس از شکست مقابل داماش حرف های معناداری  زد. مدیرعامل «ذاتا سیاسی» پرسپولیس در مصاحبه ای پیچ دار به صورت کد، نهیبی به علی پروین زد.حتی اشاراتی خفیف هم به عابدینی داشت. مدیر داماش که هر کاری کرد تا بازی دو تیم عوض چمن طبیعی در زمین عضدی برگزار شود تا پرسپولیس در آستانه داربی با یک شکست و تنی خسته از بازی در چمن مصنوعی رو در روی رقیب صف آرایی کند. اما مهمترین قسمت حرف های او دفاع جانانه از مانوئل ژوزه بود.

مدیرعامل قرمزها حالا می گوید این همه پول خرج نکرده تا در همین ابتدای لیگ عذر سرمربی بزرگی مثل مانوئل را بخواهد. اما فارغ از این ژست رسانه ای باید اذعان کرد با توجه به خیل عظیم هواداران پرسپولیس، اصولا بیشتر از «یک مقدار» نمی توان از یک مربی شکست خورده دفاع کرد. آنچه در این بین اهمیت خاصی دارد فتح داربی است.در این صورت ژوزه به صورت خودکار دست کم تا 5هفته دیگر مهلت دارد تا وضعیت تیمش را  اصلاح کند. اما تساوی یا بدتر از آن شکست، این مهلت را چندان تمدید نمی کند.

عواقب ناکامی در داربی حتی قادر است پایه های صندلی رویانیان را هم به لرزه در بیاورد از این رو ژوزه محکوم به تغییر وضعیت است.مربی پرتغالی در کارنامه درخشانش بارها فاتح داربی های بزرگی بوده و حتی او را به این نام می شناسند اما آنچه در شهرآورد تهران رخ می دهد بیشتر جنبه روحی روانی دارد تا فنی. در مصافی که تعدد خطا فضیلت است و بازیکنان بخاطر فشار کاذب قادر به ارائه نیمی از توانائی های خود نیستند؛ سرمربی تیم باید فکر همه چیز را بکند.درست مثل قلعه نویی که شعار فوتبال زیبا را می دهد اما همواره در داربی به دنبال گل نخست بوده و سپس اداره زیرکانه بازی.

نقاط قوت

تکلیف فوتبال استقلال روشن است.آنها یک خط میانی قوی دارند اما با توجه به غیبت طولانی مدت جباری فعلا خبری از پاس های «تو در» و فرار حمله وران این تیم نیست. بنابراین قلعه نویی به دو بازیکن کناری خود دستور نفوذ و ارسال های فراوان را می دهد. در پنج بازی گذشته استقلال آنها سه برابر استاندارد فوتبال ایران سانتر کردند و از سوی دیگر نشان دادند بیشتر از هر تیم دیگری در ایران اهل شوت زدن هستند.در صورتی که پرسپولیس در 5 بازی گذشته خود به تعداد انگشتان یک دست هم شوت نزده  استقلال درهمین بازی با ملوان نزدیک به 6 بار به سمت دروازه میهمان شوت زد.این آمار در بازی با ذوب آهن به مراتب بیشتر بود.بنابراین در داربی پیش رو سانتر و شوت مهمترین حربه های استقلال برای فتح دروازه رقیب است.

اما در مورد پرسپولیس اوضاع کاملا فرق دارد. با ضرس قاطع نمی توان  گفت مهمترین تاکتیک آنها چیست. ژوزه در دل تمرینات  بیشترین اصرار را روی بالا بردن تعداد پاس ها دارد و با فوتبال «حوصله دار» انتظار باز کردن لایه های تیم حریف را می کشد. اما به محض اینکه تیم او گل اول را می خورد ناگهان همه چیز جای خود را به«دستپاچگی» محض می دهد. در بازی با داماش در صورتی که آنها با یک یار بیشتر فرصت فتح دروازه رشتی ها را داشتند اما عملا هیچ حمله ای« مبتنی بر اصول» را طرح ریزی نکردند تا جایی که عابدینی پس از پایان بازی در مصاحبه ای گفت:« برایم عجیب بود چرا پرسپولیس روی دروازه تیم ما هیچ فشاری نیاورد».

این اتفاق در حالی رخ می دهد که خط حمله قرمزها دارای بهترین مهاجمان ایران است و علی کریمی و محمد نوری در خط میانی قادرند بار هر تیمی را به دوش بکشند.با این وجود آنچه تا امروز دیده شده بازی ضعیف همه ستاره هایی است که جملگی ملی پوش هستند.

غایبان و مصائب نبودنشان

مجتبی جباری و میداوودی قطعا غایبان بزرگ استقلال هستند اما مهمتر از این دو،عدم حضور خسرو حیدری است.«ماشین سانتر» امیر قلعه نویی که در 5 بازی گذشته هفتاد درصد حملات استقلال از سوی او تدارک دیده شده بود.خسرو در دقایق ابتدایی بازی با ملوان دچار کشیدگی عضله شد و پزشکان این تیم گفتند قطعا داربی را از دست می دهد.اگر به هر ترتیبی او در زمین نباشد( که قطعا نیست) قلعه نویی مجبور است تغییرات وسیعی را نوع چیدمان تیمش انجام دهد.

علی حمودی تا حدودی از توانایی بالایی در سانتر برخوردار است اما مشکل اصلی او در «دفاع» است.اگر قرار باید استقلال بار هجومش را روی او تعبیه کند آن وقت دو مشکل وجود دارد؛ نخست جو داربی که قطعا روی کیفیت این بازیکن جنوبی« تاثیر سو» می گذارد سپس فضایی که پشت سر او برای نفوذ بازیکنان پرسپولیس به وجود می آید. اگرچه فشنگچی نشان داده مرد قابل اعتمادی برای جبهه چپ سرخ ها نیست اما در صورتی که مانوئل از پولادی در دفاع چپ بهره بگیرد شاید دستور نفوذ به حمودی داده نشود و نقطه قوت استقلال به همین سادگی خنثی شود.از این رو بودن یا نبودن حیدری تاثیر فراوانی در افکار قلعه نویی و استقلال خواهد داشت.

اما در آن سو پرسپولیس دغدغه خاصی نسبت به عدم حضور مصدومانش ندارد.سامان اقا زمانیو سوسا دو مصدم پرسپولیس هستند که شاید خیلی از هواداران این تیم خرسندند نفر نخست به داربی نرسید.با هر متر و معیاری، با هر عینک و سلیقه ای که نگاه کنید؛ آقا زمانی یکی از ضعیف ترین بازیکنان قرمزها بوده اما در کمال تعجب هموارهمربی پرتغالی به او اعتماد کرده است.  اما قصه سوسا متفاوت است.تنها هافبک دفاعی قابل اعتماد پرسپولیس همین بازیکن برزیلی است که در بازی با گهر زاگرس از ناحیه زانو مصدم شد و تا امروز بهبود چندانی پیدا نکرده است.

پرسپولیس حالا دو هافبک دفاعی اش را قطعا برای داربی ندارد و حالا این محمد نوری است که باید این بار سنگین را به دوش بکشد.بازیکن فانتزی قرمزها اگر در این داربی خودش را ثابت کند شاید دیگر تا پایان لیک کسی اثری از آقا زمانی نبیند.

از این رو  پرسپولیس برنده «داستان مصدومان» است؛آنها بدهایشان را درد آلود و غایب می بینند و استقلال ستون های هجومی اش را.اگر ژوزه فرصت طلب باشد حالا وقت طلب عافیت است.