صفحه اصلی گفتگوی آزاد / تبریک و تسلیت پاسخ 2

""کاش به زمانی برمی گشتیم که همه غصه ام شکستن نوک مدادم بود""

باز هم اول مهر....باز هم مدرسه ام دیر شد...باز هم بوی کتاب نو،کیف نو،مداد نو....نه،نه ؛کیف نو فقط برای اول دبستان بود و یادمه آن سالها که خانواده ام وضعیت مالی خوبی نداشت،کیف کلاس اول دبستانم تا پایان کلاس پنجم همراهم بود!در دوره راهنمایی هم از کبف کهنه پسر عمویم استفاده می کردم و در دبیرستان هم اصلا با خود کیف نمی بردم و فقط کتابهایی را با خود به دبیرستان می بردم که آنروز درسش را داشتم! خلاصه دوران تحصیل را با سختی های فراوان گذراندم،اما هنوز که هنوزه دلم تنگ دوران تحصیلم هستم.به یاد روز اول دبستان که مادرم برای اولین بار و آخرین بار من را برای رفتن به مدرسه همراهی می کرد و در همان روز هم کلی بهش غر زدم که زود بره خانه و دائما از خجالت کشیدنم بهش نق می زدم!روزی که اکثر هم سن و سالهایم گریه می کردند و به دنبال پدر و مادر خود بودند،اما من .... باید اعتراف کنم حالا از گفتن این جملات خجالت می کشم و افسوس آنروزها را میخورم.آخه بیش از 17 ساله که دیگه مادرم را در کنار خود نمی بینم.